Eigenlijk weken wij compleet af van het standaard beeld wat men van een crematie heeft. Maar ja we hebben het hier wel over een pas 45 jarige man in de bloei van zijn leven die weg valt..
Toen Hans donderdag de 16e oktober overleed hadden wij 's avonds, zoals onze wens was, een afscheid van Hans met een wijntje. Onze dierbare vriendengroep "de harde kern" was zo fijn vertegenwoordigd, we dronken met zijn allen een wijntje naast Hans. Huilden, lachten, hadden enorm veel steun aan elkaar. De saamhorigheid was tot in je diepste vezeltje te voelen en zien. Het was verdrietig maar ook zo mooi zo samen...
Op vrijdag begon het hele circus. Wij kregen via de Dela een geweldige rots in de branding toegewezen, Robert Heezen. Een markante verschijning maar echt, ik zou geen andere uitvaart begeleider willen hebben.
Samen met vrienden Norbert, Martin en Sandra hebben Laar en ik het ruim 3 uur durende gesprek gevoerd. Wat en hoe we alles wilde, en dat terwijl Hans er gewoon bijlag, op het ziekenhuisbed, in zjin partyburen shirt, met koptelefoon op en geparkeerd voor zijn geliefde draaiset. Ja dat was echt enorm fijn.
Vanaf Hans zijn overlijden tot aan de crematie zijn Laar en ik volledig in de watten gelegd door familie en onze vrienden...Er werd eten gemaakt, gewassen en gestreken, Levi werd uitgelaten, echt alles werd voor ons gedaan. Gewoonlijk ben ik niet zo makkelijk van dingen uit handen geven maar het ging me wonderwel goed af deze keer.
Zondag vonden we het tijd dat Hans definitief in zijn kistje ging...het was niet meer Hans, Hans was echt vertrokken. Gelukkig heeft Martin snel alles kunnen regelen en zondag ochtend was het goed..
De maandag na Hans zijn overlijden had ik opeens zin om een moeder/dochter dag met Laar in te lassen. Samen lunchen, winkelen, thee leuten in de Haagse binnenstad. En echt, ik vond de stap enorm, ik was al ruim anderhalve week niet meer de deur uit geweest, althans, niet langer dan een kwartiertje. Zowieso de laatste week voor Hans zijn overlijden kwam ik niet buiten want we konden Hans niet meer alleen laten.
Die maandag middag was zo heerlijk! Laar en ik hebben genoten, alhoewel ik wel steeds het idee had even Hans te appen wat we hadden gekocht en hoelaat we thuis zouden zijn...We zijn enorm overladen met de meest prachtige bloemstukken en boeketten. En je raad het al, alleen maar gerbera's!! En echt het was niet normaal meer, meer dan 37 stukken lagen er rond, op en langs Hans zijn kist. Onze hele huiskamer was een grote bloemenzee.. En dan te bedenken dat er ook nog tig boeketten bijkwamen op de dag van de crematie.
Het leek ons ook wel leuk om mensen de gelegenheid te geven om een boodschap op Hans zijn kist te schrijven of de kinderen te laten tekenen. En dat was een goede zet! Ik weet het, ook dit is niet echt standaard maar wel zo vrolijk. Op dinsdag en woensdag avond hadden we condoleanceavond bij ons thuis, op beide avonden zijn ongeveer 70 mensen geweest. De zussen en vriendinnen zorgden voor koffie, thee en frisdrank, en ook dit liep dus weer gesmeerd!
Tja, en dan is het de dag van de crematie. Ik moet je eerlijk bekennen, ik vond het moment dat Hans ons huis voor het allerlaatst verliet vreselijk. Of dat er een deeltje van ons afgescheurd werd...wat was dat heftig. Je weet dat het gaat komen maar pffffff...Gelukkig waren Pien, Ro, Norbert en Martin bij ons...
Toen Hans eenmaal was vertrokken was het leeg, kaal, saai...ik kan niet anders zeggen. We gingen de woonkamer weer terugbrengen naar de oude staat. Alle bloemstukken waren ook meteen mee, dus we hadden weer een zee van ruimte. 'savonds zouden we tenslotte een grote afterparty voor Hans houden. Ja ook dat is niet standaard, want hoe kan je feesten terwijl je net een crematie van je man hebt gehad. Nou heel simpel, Hans had ons echt komen pesten hoor als we dat niet hadden gedaan. we moeten hem beloven er een feestje van te maken en niet zielig te gaan zitten treuren op de bank.
De crematie zelf was werkelijk te bizar voor woorden, zoveel mensen als er waren! Meer dan 300. De hele dienst, de muziek, de films en foto's, de toespraken van mijn schoonmoeder, van Lara, Norbert en mij...het totale plaatje was compleet Hans. We kregen enorm veel positieve en lieve reacties...hoe we het in vredesnaam zo tot in de puntjes hebben kunnen doen. Tja, teamwork zal ik maar zeggen...
Echt, ik ben zo vreselijk trots op mijn vriendengroep, mijn familie, we hebben alles met elkaar gedeeld, georganiseerd, gedaan....Als een warme deken voelde het de laatste maanden....dus nogmaals lieve vrienden en familie, jullie zijn goud waard!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten