Door de morfine lollies werd de pijn wel even verminderd, maar daarintegen verdween zijn smaak volledig. Tot op de dag van vandaag proeft hij eigelijk nauwelijks iets en dat is behoorlijk frustrerend. Hij valt in rap tempo veel kilo's af, en voelt zich logisch heel erg slap. Dan wil je eten, maar proef je niets.
We proberen nu dan ook van alles om wat voedsel naar binnen te krijgen. Voorheen at hij heeeeel graag brood met hagelslag, maar nu smaakt brood volgens hem naar puur vergif. Zijn wijntje, bah... echt het smaakt allemaal niet meer.
Het is zo vreselijk pijnlijk om te zien hoe hij lichamelijk achter uit gaat...ik kan je niet uitleggen hoe dat voelt. hans gaat overlijden, maar van binnen voelt het voor mij of dat er ook iets sterft...bizar he?
Weet je, ik zorg met alle liefde voor Hans, en ben zo blij dat hij nog bij ons is. Ik zou niets liever willen dat ik nog maanden voor hem zou kunnen en mogen zorgen... maar de sluipmoordenaar besluit anders. Stukje buiten lopen gaat niet meer zoals we zouden willen, hij is duf van de morfine die hij nu buiten de basishoeveelheid zelf nog elk half uur extra kan toedienen. Wel fijn, maar pfff....ik heb de hele tijd weer dejavu's met anderhalf jaar geleden, toen mijn vader ook zo ziek was. en het kost me soms best moeite om beelden niet door elkaar te laten lopen, maar zou ik dat toelaten dan zou ik echt een beetje doordraaien denk ik. Daarom probeer ik me een beetje hard voor mezelf op te stellen en de flashbacks te negeren.
Ondanks dat Hans steeds minder kan en ontzettend moe is hebben we nog steeds lol. Althans, wel een beeeeetje minder uiteraard maar we maken nog steeds grapjes hoor. We genieten er van als er mensen langs komen, al worden de bezoekjes nu wel steeds korter omdat Hans het gewoonweg geen uren meer volhoudt. Hans ligt op de bank, dommelt vaak even weg, en dan opeens mengt hij zich weer in het gesprek.
Afgelopen dinsdag was Patt hier en is nog even naar buiten gegaan met Hans, en afgelopen woensdag was super exneighbour aka bff Norbert hier weer gezellig. Maar, Norbert was hier niet zomaar, Nor kwam mijn nieuwe slaapkamer tv installeren die ik dus gewoon out of the blue van mijn schat had gehad, met alles er op en er aan. Opeens stond ie in onze gang, bezorgd door DHL. Ik was echt verbouwereerd! Zo ontzettend mooi!
's Avonds dacht ik gezellig met Laar sushi van Zenzo te gaan halen, in de hoop dat Hans het zou proeven. Helaas, geen succes, hij proeft het niet meer :(( Nor bleef gezellig eten, schoonzoon Lars was er ook, kortom, best even gezelligheid in huize Vugts.
Gister kwamen collega's Lies en Mirthe gezellig uit het werk, en het fijne is, ze hebben zo een gevoel voor humor dat je al gauw weer lachmomenten hebt. Want die zijn zoooo welkom!!
's Avonds kwam zus lief nog even een knuffel brengen, altijd fijn en zeer welkom!
Ook worden we nu elke dag verblijd met een bezoekje van de thuiszorg mevrouw. Die komt de pomp checken, moet ie nog wat hoger worden afgesteld voor de basis toediening enz. Af en toe beetje nutteloos die bezoekjes maar goed.
Ik ben zo gelukkig dat Hans nu dankzij de pomp minder pijn heeft...Het jammere is dat hij er wel erg slaperig van wordt. Maar, beter dat dan die helse pijnen van die klote ziekte die zijn lichaam beetje bij beetje uitschakelt. Hij ligt of lekker op bed, of lekker op de bank...en ik geniet intens ervan dat hij er nog is...elke dag is er 1..Die kan ons niet meer worden afgenomen..Ik hou ontzettend veel van mijn grote liefde...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten