Alleen nog wat formaliteiten en DJ God gaat met pensioen

Eigenlijk zat ik lang te dubben wat ik ging schrijven...maar ik moest wel iets. Want in amper een week tijd is er in huize Vugts enorm veel gebeurd. Hans was beetje bij beetje de strijdt al aan het verliezen maar bleef toch hoop houden. Zo probeerden we kosten wat kost inimini beetjes eten bij Hans naar binnen te krijgen, maar ja zie maar eens te eten als je geen smaak hebt en je darmen verzamelen alles omdat ze niet meer werken.. Dan eet je ook niet echt voor je lol. Inmiddels hebben we de nodige aandelen bij de Jumbo en Ah. Maar helaas, alles bleek valse hoop.
Toch wilde Hans dat afgelopen zaterdag nog wat vrienden zouden komen in de avond. Hij wilde perse dat ik mijn verjaardag nog een klein beetje zou kunnen vieren. Tot drie keer toe heb ik gezegd nee we zeggen het af, het kan niet meer, je bent te zwak. Maar nee, er moest en zou nog iets gebeuren. En dat is dus geweest...

Elk druppeltje adrenaline wat ie nog in zich had heeft ie er uit geperst. Zo lag hij drie dagen voor afgelopen zaterdag volledig plat, maar vol verbazing zagen wij hem zaterdag avond voetje voor voetje richting de keuken schuifelen en wilde er bij zijn...Tja, een prachtige opleving die hem uiteindelijk wel de kop heeft gekost. Maar 1 ding is zeker, hij heeft intens genoten die avond. Heel even was de holle blik in zijn ogen verminderd en zag je er weer dat prachtige blauw uit schitteren....wat genoten we heel eventjes van de oude Hans.

Maar....Zondag op maandag ging het opeens heel snel slechter. De huisarts kwam maandag, onze aller Nina, en zij stelde een bed in de woonkamer voor. Nou zei Hans, ik zal er eens over nadenken. Manlief is een tikje van de principes en een bed in de woonkamer was weer boven zijn toch al overschreden grens. De dag ging verder en Hans ging als een speer achteruit. Van maandag op dinsdag wilde en kon hij ook echt niet meer staan en lopen...zo vaag....zaterdag nog met een beetje kracht zelf naar de wc....en nu was echt alle kracht weg. Omdat Hans niet meer naar boven kon hebben we onze bank annex slaapbank even hebben omgebouwd tot slaapkamer.
Laar en ik toverde de bank in 10 minuten om tot volwaardig tweepersoonsbed.We lagen goed, ik kon Hans makkelijk helpen als ie moest plassen of spugen..kortom, een nacht van in iedergeval 4 uurtjes was een feit.

Aangezien Hans aan de morfine pomp zit en de sluipmoordenaar zich een weg baant door de rest van Hans zijn lichaam en organen was Hans steeds meer gaan hallucineren. Luid en duidelijke gesprekken hield hij, en het erge was, hij was zich er ook van bewust. Soms moest hij er een beetje om lachen in het begin, maar lachen is hier sinds maandag niet meer aan bod gekomen. Er valt niets meer te lachen namelijk.
Dinsdag ochtend om 4 uur zei Hans opeens: "he mijn smaak is terug ik wil eten"...maar ik dacht uhhhh hallucinatie of pure mazzel.Heeft ie echt wat smaak? Ik snelde met mijn slaapdronken hoofd naar de keuken en maakte een all time favorite boterhampje hagelslag. Drie stukjes bleken meer dan voldoende...zowaar bleef het er in.

Maar toch....na een uurtje, dus 5 uur in de ochtend, zag ik hem weer terugvallen. Je moet het zo zien, de sloopmoordenaar bepaalt elk uur van je leven, pieken, dalen, en dan zo gigantisch snel afwisselend....nee dat tempo is amper bij te benen. Hans besloot dat het tijd was voor een bed inde woonkamer want zo ging het eigenlijk ook niet. Sinds gisteren, dinsdag, staat er dus een mooi bed in de woonkamer. Maar ja, weer zo een drempel he...en nu kan Hans dus twee dagen later helemaal niets meer. Wassen, tandenpoetsen, lopen, eten, niets gaat meer. Het is klaar....Af en toe heeft hij even een helder moment, en verder slaapt hij de hele dag. Ook overdag gaat het praten verder, of liever, het hallucineren. Soms verstaan we alles, vaak is het een mengeling van alles wat er in zijn hoofd zich afspeelt.
Vannacht vroeg hij om het uur hoe laat het was, en wist soms niet wat hij in bed moest doen. Weet je hoe tergend schrijnend dit is, je altijd zo kerngezonde man te zien aftakelen in een wrak? Die niet meer helder kan denken, alles aan ons moet vragen, totaal overgeleverd is aan de zorg van ons? Ik kan je vertellen, dat is een hell die je letterlijk verscheurd....Ik gun dit zelfs mijn ergste vijand niet eens meer...

Nu is het woensdag middag dat ik dit schrijf, en ja, we zijn moe en afgedraaid. En nee, we geven de zorg voor Hans niet op. Hans wordt omringd door alle lieve mensen die van hem houden...en dat zijn er veel. Maar zo kan het niet langer doorgaan... ik heb Hans ook gezegd:" Ook al zullen we je intens gaan missen schat, het is goed zo"..... dit mag en kan niet langer duren....Nu wachten we af....