Back to reallity

Hans en Patt hebben 4 dagen intens kunnen genieten, even geen kankerzooi aan hun hoofd, in hoeverre dat natuurlijk mogelijk is. Een fijne, mooie, maar o zo F**** emotionele reis....

Op het moment dat Hans en Patt in Ibiza waren las ik tot mijn grote verbazing een artikel in de krant over The Lau...de bekende nederlandse zanger die een aantal maanden geleden opgegeven is door het AVL, uitbehandeld, einde oefening. Hij had afscheid genomen van het grote publiek in RTL late night. En dan hoor je de mensen denken... goh die ziet er wel heel goed uit voor iemand die dood gaat, opgegeven, of ff botweg gezegd, terminaal is... en zo dacht de belastingdienst er blijkbaar ook over toen ze even bij meneer T Lau langs gingen omdat meneer nog een klein schuldje had. Waar en hoe die belastingmeneer het in zijn botte hersens durfde te halen, maar hij gaf aan dat hij meneer er wel erg gezond uit zag zien voor een kankerpatiënt die binnenkort zou sterven... wilde hij onder zijn schuld uitkomen? Echt, ik was in staat om deze belastingmeneer ook even mijn ongezouten mening te geven...zo boos werd ik toen ik het las. Want ik heb dit namelijk zelf ook al meegemaakt dat mensen hun ongezouten mening gaven over het feit hoe Hans er zo goed uitzag...of dat ik zou bedenken dat mijn man dood gaat! Pas als je zelf in deze situatie zit zal je mijn boosheid, onmacht en verdriet hierover begrijpen...
Voor eens en voor altijd, ga eens een middagje "aapjes" kijken in het AVL en verbaas je er dan over hoeveel mensen er ogenschijnlijk gezond uitzien, hoe jong, gebruind, terwijl er heel veel van deze mensen nog maar heel kort te leven hebben.

Husbund kwam donderdag middag aan op Rotterdam airport, beetje bijgekleurd, samen met Patt. Ze straalden van oor tot oor, zo intens genoten hadden ze. Samen met de vrouw van Patty had ik ze opgewacht. Fijn ze weer te zien, minder fijn om te zien dat Hans er flink witjes en moe uitzag. Maar, dat trok 'smiddags weer wat bij gelukkig. Op Ibiza had hij weinig last van pijn, maar kon alleen niet op zijn rechterzij liggen, dat heeft hij al een paar weekjes. Verder totaal ontspannen daar dus ja dan is de sluipmoordenaar minder aanwezig.
Toen wij donderdag avond gingen slapen ging het opeens minder goed met hem. Hele nacht wakker, ontzettende pijnen onder zijn borst, beide zijkanten en was ook wat benauwd met het liggen. Liggen is hell.....Vrijdag ochtend, beide moe want ook ik heb automatisch niet geslapen, was Hans boos en verdrietig...Hij voelde dat het proces opeens wel sneller ging. Hij belde het AVL of we alsjeblieft medicatie konden krijgen want dit werkt niet meer. Dus een uur later in de auto naar het AVL. Een lieve arts assistente hielp ons, nam echt de tijd, onderzocht Hans zijn buik en kon zoals wij al eerder dachten maar 1 conclusie trekken... de tumoren drukken nu op de zenuwen onder de borst..en vooral tijdens het liggen op welke kant dan ook zijn de tumoren voelbaar. Hans zijn buik is strak gespannen van die klote tumoren...het lijken wel parasieten die zich snel vermenigvuldigen..Onze hell rollercoaster sloeg acuut weer toe, of we maar weer even vrolijk wilde inhaken en mee deinen.
Omdat Hans zijn kankersoort niet in bloed waar te nemen is en ook niet op de scans (alleen als je zijn buik openmaakt) hebben we totaal geen idee wat er zich nu allemaal afspeelt. Maar toch, dinsdag aanstaande een ct scan, kijken of er iets te zien valt...longen nakijken (zijn een risicofactor voor uitzaaiingen nummer 1).. En dan donderdag weer even naar onze alleraardigste chirurg dr. Aalbers.
Tja, en als alles weer f**** snel  gegroeid is, er kan en wordt niets meer aan gedaan behalve pijnstilling..
Op dit moment heeft Hans last van krampen in zijn darmen..en dat is meer dan kut. Voor hans erg pijnlijk bij de pijn van de tumoren, voor mij intens verdrietig want ik wil Hans alle pijn besparen. Gelukkig slikt hij nu wel Tramadol, een lichte morfine pil, en hopen dat dat de ergste pijnen onder controle kan houden.

Het gelukkige gevoel en het genieten van Ibiza samen met Patty heeft de pijn blijkbaar goed kunnen onderdrukken...en nu weer thuis, back to basic, slaat het weer toe...het monster.. Wat er ook gebeurt, ik zorg voor Hans op alle manieren...Ik ben nu in staat om mezelf volledig weg te cijferen, want Hans is samen met Laar mijn alles waar ik voor wil zorgen....Opgeven, instorten, nee het komt niet in mijn woordenboek voor.
Zo zijn we samen vanochtend naar Wateringen gevaren (jaja ik heb de boot volledig onder controle) en hebben we samen met vrienden Ray en Bar daar geluncht. Lekker in het zonnetje, en op ons gemakje ben ik weer terug gevaren. Hans nu op de bank, beetje proberen te hangen,en ik ondertussen de huishoudelijke dingetjes doen. Hoe achterlijk ook, alles blijft doordraaien..Ja wel op de automatische piloot maar de drive die ik heb zal ik echt moeten houden...Ik trek niet zo snel aan de bel voor hulp namelijk..