Vandaag vertrekken we naar Amsterdam, eindelijk. Als je wil dat er iets heel snel uit je lichaam wordt gehaald zo dat de sluipmoordenaar niet nog meer bewegingsvrijheid krijgt, dan ben je blij dat je eindelijk mag. Maar aan de andere kant, pfff.....Ik zie er als een berg tegenop. Dan zou je denken: Zou Hans dat gevoel niet moeten hebben, er zo tegenop zien? Nou tot zo ver laat hij niets blijken. Hij zegt: Ik slaap, ik merk er toch niets van. Nee dat snap ik, maar de staat waarin ik hem terug krijg, met 14 slangen in en aan zijn lijf, alle monitoren enz, nee ik zie daar enorm tegenop. Als je zo intens veel van iemand houdt, al 23 jaar, dan wil je dat soort beelden nooit krijgen. Maar ja, het is voor het goede doel zullen we maar zeggen.
Vanaf vanavond blijf ik in het gasthuis slapen zodat ik morgen ochtend om 7 uur weer bij Hans kan zijn, voor hij wordt weggereden naar de OK om 8 uur. Gelukkig is mijn lieve vriendin Patt bij me tot de middag, daarna Jose, en s avonds rond etenstijd mijn lieve schoonzus Petra.
Ik hoop dat Hans dan inmiddels weer terug is van de OK. De operatie gaat de hele dag duren, dus dat wordt een enorm lange dag. Niet dat ik in het zh ga zitten wachten, ik ga naar het Vondelpark, heerlijk wandelen. En dan maar hopen dat de dag voorbij schiet.
Ik zal proberen morgen na de operatie, als ik met de artsen heb gesproken, een update op mijn blog te zetten. Maar misschien ben ik zo enorm moe van de emotionele dag dat het pas donderdag wordt. Hans verblijft dan nog op de IC....Ik hoop zo dat alles goed gaat met mijn lieve schat.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten