6 dagen na Dday

Het is nu dinsdag ochtend en eindelijk weer even de puf om mijn blog bij te werken. Laat ik voorop stellen: Hans is een wereldwonder, hij herstelt echt belachelijk snel... gewoonlijk staat er 2-3 dagen intensive care voor, hij is er binnen 24 uur vanaf. En nu, 6 dagen later, loopt hij heel voorzichtig kleine stukjes, heeft gisteravond voor het eerst wat vast voedsel (warm) gegeten, en, hij kon vanochtend alles zelf doen onder de douche.
De eerste twee dagen na de operatie heeft hij continu geslapen. De nachten waren ook geen pretje.. Nachtje giga misselijk, nachtje hallucineren, nachtje pijn..de morfine slang is er nu ook al uit (nog vier slangen te gaan)  tja, en dan niet het emotionele te vergeten. Want stille Willy kwam zichzelf gisteren even flink tegen. We hadden een klein stukje gelopen, hij ging even in de stoel zitten en toen had hij het even helemaal gehad. Van razende Harrie de laatste 3 maanden naar een volledig afhankelijke patiënt, die het liefst alles zelf doet, heeeeeel luchtig deed over de sluipmoordenaar en vervolgens over de giga zware operatie, de man met de hamer kwam dus even langs. En gelukkig!!!! Want als partner zijnde wil je t liefst dat je man zegt wat ie voelt en denkt, maar ja dat ligt bij ons ietsie anders hahaha.

Momenteel heeft hij alleen nog zijn katheter, twee drains (of 1 dat weet ik niet ff precies) en dan nog in zijn halsslagader een poortkastje met drie slangetjes waaronder de voeding wordt toegediend. Zijn stoma blijft zitten..Maar als het goed is gaat de urine katheter er zaterdag zo een beetje uit. Omdat ze Hans zijn blaas ff van zijn plaats moesten halen in verband met alle vergroeiingen en plaatsgebrek heeft de blaas ff een optatertje gehad, en heeft dus meer rust nodig. Inmiddels zou Hans wel een moord doen om even ouderwets een kwartier zelf te kunnen plassen haha.
Hans heeft een flinke ritssluiting met meer dan 60 nietjes, van borstbeen naar onderkantje..godzijdank zijn ze op tijd gestopt met nieten..ahum, ok, Daan, doe normaal..

Momenteel kom ik mezelf ook aardig tegen...en nee, daar ben ik niet blij mee maar het moet er uit. Dat zeggen de verpleegkundigen, Hans, iedereen...De moeheid, de emotie, ik jank momenteel zelfs om een hommel die ik per ongeluk met mijn fiets overrijd, kortom, de kranen staan flink open. Waarom? Omdat ik bang, boos, verdrietig, opgelucht, enz enz ben. Hans heeft de operatie gehad, ok, check...Hans herstelt goed, check...Maar Hans is nog steeds ernstig ziek en we gaan nog steeds niet samen oud worden. In mijn hoofd gaan alle emoties door elkaar heen. Eigenlijk wil je euforisch zijn, joepieeeee.... Ja joepie dat Hans zo snel van deze loodzware operatie herstelt. Dat wel. Hij gaat echt als een speer.... wow hoe geweldig trots zijn we allemaal op m!!!
Maar wat ook bij ons mee speelt, wij kunnen niet meer zorgeloos naar de toekomst kijken, we hebben nog een hele lange weg te gaan en daar zit niet het euforische lichtpuntje van ze leefden nog lang en gelukkig. En dat is momenteel heel erg aanwezig in mijn/onze gedachten. Ja we hebben weer wat tijd erbij gekregen, absoluut. Hoeveel, hoe weinig, we weten het niet. Maar Hans wordt nooit meer beter en onze weg zal gaan bestaan uit chemo kuren.. puur levens verlengend. En hoe ver ga je daarin? Wat is daarin de grens? Ik weet die grens van Hans..Hans wil met kwaliteit leven en niet zh in en uit, chemo'tje hier, chemo'tje daar..Het maakt hem namelijk niet beter. Maar goed, eerst maar even met ome dokter praten als de uitslagen van de patholoog anatoom binnen zijn deze week..Wij gaan in iedergeval als Hans weer thuis is dubbel en dwars genieten met ons gezin, met Laar, in onze tuin die donderdag gepimpt gaat worden.

Tot nu toe zijn de artsen zeer tevreden maar ook verbaasd hoe snel hij herstelt... Jaaaa dan ken je mijn Hans nog niet, als hij ergens voor gaat dan doet ie t ook goed..Maar laten we niet al te euforisch zijn... we kijken alles per dag aan. Vooralsnog heeft Hans gelukkig geen complicaties gehad. Die kunnen absoluut nog komen, en daar moeten we in ons achterhoofd wel rekening mee houden... Maar ja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit dus wie weet wordt Hans de eerste hipecer zonder complicaties...Dan komt ie in het Guiness book of records :-)))